پارگی تاندون آشیل از شایع ترین آسیب های ورزشی است که سبب بروز اختلال در عملکرد حرکتی و ناتوانی در راه رفتن به طور طبیعی می شود.

ورزشکاران رشته های پرتحرک مانند دومیدانی ، فوتبال و بسکتبال بیش از سایر افراد در معرض خطر این آسیب قرار دارند.

تاندون آشیل عضلات پشت ساق پا را به استخوان پاشنه متصل می کند و در صورتی که دچار کشش بیش از حد قرار بگیرد ممکن است دچار پارگی جزیی یا کامل شود.

تاندون آشیل نقش مهمی در راه رفتن فرد بطور طبیعی دارد و آسیب دیدگی و پارگی آن باعث بروز اختلال در وضعیت راه رفتن فرد می شود.

پارگی این تاندون در شدت های خفیف تا شدید رخ می دهد که سبب بروز علائم و عوارضی برای فرد بیمار می شوند.

ممکن است احساس ضربه ناگهانی و یا ترکیدگی همراه با یک درد سریع و شدید در پشت مچ و ساق پا ایجاد شود که سبب ناتوانی فرد در راه رفتن و ادامه فعالیت ها می شود.

پارگی تاندون آشیل معمولا در قسمتی در حدود پنج سانتی متر بالاتر از محل اتصال این تاندون به استخوان پاشنه ایجاد شده و راه رفتن را برای فرد آسیب دیده دشوار می کند.

علائم پارگی تاندون آشیل

• درد شدید در ساق پا که ره رفتن را برای فرد دشوار و دردناک می کند.
• ناتوانی در راه رفتن و انداختن وزن بر روی پای آسیب دیده 
• التهاب و تورم پاشنه پا
• لنگیدن حن راه رفتن
• ناتوانی در خم کردن پا به سمت پایین
• شنیده شدن صدای پارگی چیزی در ساق پا در حین بروز آسیب

دلایل و عوامل خطر

• وارد شدن فشار بیش از حد بر روی تاندون آشیل در اثر حوادثی همچون سقوط از ارتفاع
• توقف ناگهانی حین دویدن
• افزایش ناگهانی شدت تمرینات ورزشی بدون آمادگی قبلی
• انجام ورزش هایی که با پرش های مداوم همراه هستند ریسک بروز این آسیب را به همراه دارند.

روش های درمان

این آسیب در موارد خفیف و جزیی با اقدامات غیرجراحی و در موارد شدید که پارگی بطور کامل رخ داده با جراحی درمان می شود ، فیزیوتراپی نیز در هر دو روش مکمل درمان و ضروری است.

فرد باید در زمان بروز آسیب تمامی فعالیت های خود را متوقف کند تا از تشدید آسیب دیدگی جلوگیری شود.

ممکن است پزشک استفاده از عصا یا چوب زیر بغل را در عنگام راه رفتن توصیه کند تا فشار کمتری به پای آسییب دیده وارد شود.

قرار دادن کمپرس یخ بر روی محل آسیب دیده و استفاده از داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی همچون ایبوپروفن و ناپروکسن در تسکین درد و التهاب کمک کننده هستند.

فیزیوتراپی موثرترین روش درمان غیرجراحی این آسیب و سایر آسیب های ورزشی است.

کشش و تقویت عضلات ساق پا با تمرینات ورزشی که فیزیوتراپیست به بیمار آموزش می دهد علاوه بر کمک به روند بهبودی می تواند به پیشگیری از بروز آسیب دیدگی مجدد نیز کمک کند.

در مواردی نیز که پارگی تاندون آشیل بطور کامل رخ داده باشد جراحی ضروری برای ترمیم تاندن آسیب دیده و پس از آن توانبخشی با فیزیوتراپی از اهمیت زیادی برخوردار خواهد بود.

کامات مرتبط :

فیزیوتراپی در  اهواز – فیزیوتراپی ورزشی – آب درمانی در اهواز