آرتروز زانو
آرتروز زانو یکی از رایج ترین دلایل در بروز زانودرد بخصوص در افراد میانسال و سالمند است.
به دلیل وارد شدنفشار ناشی از وزن بر مفصل زانو و همچنین تحرک زیاد این مفصل احتمال ابتلا به آؤتروز در مفصل زانو از سایر مفاصل بدن بیشتر است.
از بین رفتن و تخریب تدریجی غضروف مفصلی در طی این بیماری سبب ساییده شدن استخوان ها بر روی هم و بروز درد و محدودیت حرکتی زانو می شود.
آرتروز زانو که نوعی بیماری تخریبی و پیشرونده مفصلی است در زنان بالای ۴۰ سال شیوع بیشتری نسبت به سایر افراد دارد.
ضربه یا آسیب زانو
آسیب های قبلی زانو مانند شکستگی و دررفتگی و یا وارد شدن آسیب های ناگهانی به زانو احتمال ابتلا به آرتروز زانو را افزایش می دهند.
افزایش سن
شایع ترین عامل زمینه ساز آرتروز زانو، افزایش سن است، بطوری که اغلب با گذشت زمان به طور تدریجی تا حدودی به ساییدگی زانو مبتلا میشوند.
اضافه وزن
افزایش وزن موجب افزایش فشار وارد شده به همه مفاصل و به طور خاص به مفاصل زانو شده و خطر ابتلا به آرتروز را افزایش میدهد.
آسیب های تکراری
این آسیب ها اغلب در طی فعالیت های شغلی و ورزشی رخ می دهند.
عوامل ژنتیکی
احتمال ابتلا به آرتروز در افرادی که سابقه آرتروز در سایر افراد خانواده آن ها وجود دارد بیشتر است.
جنسیت
احتمال ابتلا به آرتروز در بین زنان بیشتر از مردان است.
بیماری ها
افراد مبتلا به آرتریت روماتوئید، افراد دچار مشکلات متابولیک مانند افزایش غیر طبیعی آهن خون و یا افزایش غیر عادی هورمون رشد نیز در معرض بروز آرتروز زانو قرار دارند.
کاهش و از بین بردن درد و بهبود دامنه حرکتی زانو از مهم ترین اهداف درمان آرتروز زانو هستند.
استراحت دادن به زانو و کاهش فعالیت هایی که فشار زیادی به زانو وارد می کنند مانند بالا و پایین رفتن از پله نقش مهمی در کاهش درد ناشی از آرتروز دارد.
بر اساس آمارها اغلب مبتلایان به آرتروز زانو دچار اضافه وزن هستند که این امر نشان دهنده تاثیر چاقی در افزایش احتمال آرتروز است.
با کاهش وزن می توان فشاری که به زانو ها در حین حرکت وارد می شود را کاهش داد و از این طریق به تسکین درد کمک کرد.
ممکن است پزشک و متخصص فیزیوتراپی بریس های مخصوصی را متناسب با شرایط بیمار تجویز کند.
بریس های کاهنده فشار و بریسهای پشتیبان از کل مفصل زانو محفاظت میکنند دو نوع پرکاربرد در این موارد هستند.
استفاده از داروهای ضد درد مانند استامینوفن، ایبوپروفن و ناپروکسن به کاهش درد و التهاب مفصل زانو کمک می کند.
در صورتی که درد بیمار با مسکن های رایج تسکین نیابد تزریق استروئیدها می تواند کمک کننده باشد.
فیزیوتراپی زانو موثرترین درمان غیر جراحی آرتروز زانو است که به تسکین درد و التهاب و افزایش انعطاف پذیری و بهبود دامنه حرکتی زانو کمک می کند.
فیزیوتراپیست از مدالیته های فیزیوتراپی مانند منوال تراپی ، تمرین درمانی ، گرما و سرما درمانی ، تحریک الکتریک و لیزر تراپی استفاده می کند.
فیزیوتراپیست همچنین تمرینات ورزشی زانو را متناسب با شرایط بیمار و شدت آرتروز تنظیم کرده و به بیمار آموزش می دهد.
در صورتی که آرتروز بحدی سبب تخریب مفصل زانو شده که با راهکارهای ذکر شده نمی توان به تسکین علائم بیمار و افزایش دامنه حرکتی زانو کمک کرد عمل جراحی زانو ضروری است.